ARI’YORUM
Çoktan çökelttim acılarımı, koşma içimde. Almamalıyım derinime, nasılsa gideceksin.
Tenimde kalmaya ne dersin? Ve ruhsuz sevişmeye?
Örküne sığınır bağlı atlar, sikke derinde. Ürkmez…
Özgürlüğümüzdür ürkekliğimiz.
Pastorol Symphony’de, Ludwig Van Beethoven, yüceltmiş fırtınanın ihtişamını, muhteşeme. Yüzleşmiş kerenofobisiyle. Barışmış korkusunun öznesiyle. Yeni okudum.
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta