Arı İnsi Cin, Melek, Hayvan, Değildir

Arı; yaratandan esrarı hâldir
Hicâbından güle konmaz hâldadır
Aslâ; ins, cin melek, hayvan değildir
Hikmet-i ilâhî sırrı baldadır

Duvara dayanma duvar yıkılır
İşsiz kalan biçareler sıkılır
Üçten beşten yedi sekiz çekilir
Düşmek için sararan gül daldadır

Dünyâ âhiretin tarlasıdır bil
Mâlihülyâları akılından sil
Kıssalardan hisse almak bu değil
Kara günde dost olanlar koldadır

Yalpalayan yarı yolda tez kalır
Emeksiz yemeğin tadımı olur?
Arı; polenini çiçekten alır
Şühedâ kervanı giden saldadır

Akıl yaratılmış mahlûk değil mi?
Süfli ruh cahile Halîk değil mi?
Â’mâ; sudan çıkmış balık değil mi?
Keramet çağlayıp coşan seldedir

Hiç kimse bedave vallah da vermez
Kader müstesnadır Âllâh’da vermez
Hüsnü amel yoksa cennete girmez
Cennet köşkü bal akıtan dildedir

Gurbet dedikleri benim içimde
Aramak istiyor kayıp biçimde
Kulda olsam Hak ındinde hiçim de
Kâ’be âşkı; Mamud adlı fildedir

Evliyâlar şâhi Âlî’yi tanı
Ebûbekir, Ömer, Osmân sultânı
Gıffârî Ebû Zerr adlı civânı
Anda; ümmet mahareti eldedir

Müsebbip; sebepsiz bir şey vermemiş
Hakikâti göremeyen kör memiş
Hasretime kavuşurum der memiş
Vuslât-ı âşk, aşılamaz beldedir

Kulları nisyânkâr günâhı çoktur
Salâta selâma muhabbet haktır
İSLÂMİ'yi vuran zehirli oktur
O da kemânede, ince kıldadır