Argoloji Şiiri - Yorumlar

Gülümsedim, güzeldi...Olgunlaştıkça düzeleceklerdir inşaallah:)..

Beğeni ile okudum. Kutluyor,selamlarımı gönderiyorum.

TEBRİKLERİMLE VE TAM PUANLA SELAM VE DUA.

Benim dikkat ettiğim bir şey var..

Gençler ortamına göre takılıyorlar.

Benim bu seneye üniversiteye giden büyük oğlum var. Geçen yıllarda tam liseliler gibiydi. Bağrı açık. Kravat aşağıda. Gömleğin bir yanı dışa sarkık.

Şimdi ise düzgün. giyindiği zaman krant tuvalet giyiniyor. Spor giyindiği zaman artık liseli gibi değil.

Bu sefer küçük oğlum liseye başladı. Daha bir de. Şimdilik iyi. Ancak iki, üç dedi mi o da arkadaşlarına benzeyecek..

Sanıyorum bulunduğu ortamda kimliğiyle var olabilmenin kuralı bunlar. Biz ne yaparsak yapalım, onlar kendi aralarında öyle takılıyorlar.

Delikanlılık çağında kimlik belirtisi olarak ortaya konulan değerler bunlar. Mecuda başkaldırı.

Olaylara anlayışla bakıp, onlarla konuşmayı denemek bize düşen bir şey.

Zira onlar bilmiyor. Genç, tecrübesiz cahil. Bizler ise güya bilgiliyiz.

Ama görünen o ki, sanıyorum bizler onlardan daha bilgisiziz. Zira tavırlarımız konuşlarımız onlara tepki ölçüsünde oluyor.

Halbuki biliyoruz. Devlet dairesinin ortamında, sanayi ağzıyla konuşmak, giyinmek davranmak ne kadar abesse, sanayi ortamında memur gibi davranmakta o kadar abes.

Toplumda dikkatimi çekmiştir. Bazı şirketler vardır. Kendilerini çok üst düzeyde görürler. O nedenle,

tek tip kıyafet. Davranış biçimi. Konuşma uslubu oluştururlar. Sanki birbirinin kopyasıdırlar. Onları toplumda hemen tanırsınız.

Toplumun rekliliğine, çeşitliliğine ters düşüşleri hemen bellidir.

Çok gariptir.

Kanımca, genci çok kötü yollara, uyuşturucu, fuhuş, sigara, kumaş alışkanlıklarına düşmedikçe serbest bırakmak gerek.

Onlar zaten lise dört yıl, üniversite 4 yıl.. Yani yaklaşık 25-26 yaşlar civarı, askerlik potasına giriyorlar.

Orası da bir alem. Bütün kimlikler değerler altüst.

İnsanın kimliği hurdaya çevriliyor. Makina haline getiriliyor.

Sonra hayat..

Nerede iş bulduysan oraya göre hareket.

Eğer bir gencin önündeki hayatı, bulunduğu ortamları düşünebiliyorsak, o zaman onu kendimize göre değil, kendimizi onun yerine koyarak fikir yüretmek gerek.

Tepkilerimiz doğallığın ötesine çıkıyor.