Bir ahbabımın oğlu,
Deli dolu.
Kanı kaynıyor yerinde duramıyor,
Karşıdan tanıdı beni.
Oysa ya bir ya da iki kez görmüştü beni.
Üstü başı çok dağınık,
Gömleğin, bir yakası Karsta,
Öbürü Edirnedeydi.
Dizilerden aşinayız nasıl olsa!
O öğrenci modeline.
Bizimki de onun kopyasıydı.
'Bey amca, bakıyorum da' demez mi!
'Ne görüyorsun bakınca? ' dedim.
'Şimdi hocam...' dedi bu kez.
Ben çok bozuldum, ama belli etmedim.
'Usta be' deyince,
'Adımı unuttun mu delikanlı? ' dedim.
'Hayır be! ' deyince, patlayabilirdim.
Dişimi sıktım, dudağımı ısırdım.
'Ne çok argo konuşuyorsun' diyebildim.
Genç, adı üstünde delikanlı dedim,
'Delikanlı, okullara argoloji dersi de mi koydular? '
Diyerek ayrıldım.
Her an patlayabilirdim!
Tam sakinleşeyim derken,
Bizimki yine başlamaz mı,
'Nerelere takılıyorsun bey amca? '
Susma hakkımı kullandım.
Tam ayrılırken, yine açtı ağzını...
'Hani bizim alt komşu vardı ya, kafayı sıyırdı!
Baktım uzayacak, izin isteyip uzaklaştım.
Bozulmadım dersem yalan olur...
Kayıt Tarihi : 18.4.2008 12:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
baki selam..
TÜM YORUMLAR (14)