Argo Politikam

Bu yüreksiz topluma rağmen,
politik duygularımdan arınıp seviyorum insan olmayı
Hacı Bektaş Veli'nin eli değdiği zaman göğsüme titriyorum
ateşler arasında İbrahim gibi arıyorum kaybettiğim şuurumu
darmaduman sayfalar arasında buluyorum şefkatli annemin elini
bir de çelimsiz tabirlerimle kendimle çelişiyorum
Haykırsakta arada birbirimize
seviyorum bilinçaltımındaki huysuz çocuğu
merhaba diyorum yoldan geçen asık suratlı abilerime
arada tekme atıyorum yerdeki çöplere,eğilip almasını bilmiyorum
tanıdığım uyanık kaldırımlara basmaktan utanıyorum artık
farklı bir toprağın hasretini çekiyorum
ah bir bilseniz ağlarsınız ayaklarımın halini ama ben ellerimi daha çok seviyorum

tokatlayıp uyandırırım kendimi kiralık dünyadan
mezarlıklarda en güzel deyişimi okurum
yeryüzünden silinirken bile kendi fikirlerimi kendim dokurum
Çok iyi insanım
Değil mi?