kirli saçları birbirine yapışmış
kan kurumuş yüzünde
zaferi gözlerinden okunuyorken
yalnız kalmış gökyüzüyle
haykırdı
en büyük benim
senin kölenim ARES
konuşmadı yine ares
hiç biriyle konuşmamıştı zaten
sırtını dönüyordu savaşların hepsine
barış tanrısı olmalıydı öyle demişti büyük tanrılar
ne savaşı
kan tutuyordu onu aksine
cezalandırıldı bir bakıma
hata kabul ediyordu büyük tanrılar
barışı
insanların vicdanına bırakışını
şimdilerde
mutluymuş biraz
kölesi olmuyor artık savaşçılar
adına kurban edilmiyor insanlar
Kayıt Tarihi : 20.6.2003 17:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!