Ardiya Şiiri - Mehmet Ali Özsoy

Yepyeni bir bahar

Eskilerden farkı yeni olması

Yine yalnız, yine sessiz

Çünkü sen yoksun Ardiya

Aşk tadında zamanlar var dışarıda

Gök üzerinde masmavi bir entari

Bülbüllerin güllere sevdalandığı bir hava

Ama sen çok uzaklardasın Ardiya

Sahillerde el ele tutuşmuş kalabalıklar

Birbirlerine kenetlenmişçesine

Ellerim boşta, dudaklarım kupkuru

Yokluğun var sadece Ardiya

Şimdi, her kes sana benziyor

Ama sen sana benzeyenlerde yoksun

Ne gülüş, ne tat, ne de bir bakış

Bilesin ki acı veriyor tüm bunlar Ardiya

Hayaline karışıyor her şey

Sana düşmanlarmış gibi

Rüyalarda yok artık, onlar da bıraktı beni

Ah Ardiya ah ölen sen değilsin, benim