Ardından yazdığım bir kaç kelimeydi...

Elimden gelse,durdursam adımlarını.
Yüzsüz ama lirik bir kelimeydi,gitme...
Ve gitmemek bir tek zamanda saklıydı,
Ve zaman tedirginliğinde dona kalmıştı.

Ne kalacak geriye bizden,diyemeyecek kadar,
Kısa bir hikayenin abartılı uzunluğunda,
Yine tek kişilik bir mektubu okumak,
En çok senin hasretine yakışandı.

Özlemin yaşanacaksa adabıyla yaşamalı,
Oturup kalkmasını bilmeli acılar,
Şöyle baktığında ardına,
Hiç bırakmamış gibi orada bulmalı.

Oysa aşk,
-bu rastlantıda en küçük ama,tek kelimeydi,
Başka bir adam olmama yetmiyordu