Ardından Ağlamayacağım Şiiri - Filiz Turan

Söz verdim kendime
Ardından ağlamayacağım bu defa
Bilesin dönüşü yok bu gidişin,
Bende tükendi vefa
Boğazımda kelimeler düğüm düğüm
Hiçbir şey söyleyemiyorum
Bir çift mavi bakış kalmış aklımda
Giderken son kez gördüğüm
Ellerim buz gibi soğuk
Yüreğimde sevdam kördüğüm
Bir çığlığın sesi kulaklarımda, boğuk
Senden geriye kalan enkaza bakıyorum
Anılar saçılmış ortalığa
Her biri paramparça
Kırılmış dökülmüş ardından
Sana dair güzel olan her ne varsa
Bir bir topladım kırıkları
Kesik içinde ellerim ve kanıyor yüreğim
Ama söz verdim kendime
ağlamayacağım diye
Gömdüm her şeyi yüreğimin en derin yerine
Canım yanıyor hem de hiç yanmadığı kadar
Gözlerimden akmayı başaramayan göz yaşlarım
Sessiz sedasız içime akıyor
Buna engel olamıyorum
Ama olsun ben yinede ardından ağlamayacağım
Bu gidişler bu vedalar yordu beni
Ben çok yorgunum
Defalarca gittin
Ve defalarca geri döndün
Her defasında ben ağladım ben üzüldüm
Geldiğine sevinemeden
Gideceğin günün korkusuna, yasına büründüm
Ama yeter artık
Daha fazla dayanacak gücüm kalmadı
Söz verdim ağlamayacağım bu defa
Ve geri dönemeyeceksin bana
Ardından yüreğimin kapısını sımsıkı kapattım
Yüreğime giremeyeceksin bir daha
Zaman tüm izlerini bir gün siler nasılsa
Atlatır bu vurgunu da yüreğim
Durur dimdik ayakta
Korkma yıkılmam gidişinle
Bu yürek vedalara alışık
Ömrümün hazan mevsiminde
Yaralarımı sarma vaktidir artık

07 12 2005