Ardından Şiiri - Levent Dizdar

ARDINDAN
Nereye baksam izin duruyor
Pencere önünde bir fincan, 
Bir sigara, 
Bir küllük... 
Küçük mutfakta
Elinde çatal, bıçak
Üzerinde beyaz bir önlük. 

Az ileride
Her gün dokunduğun eski çeşme
Kap kacak, demlik, tencere.
Aşağı sokakta
Top oynayan çocuklar
Ayağının bastığı kaldırım taşı
Ve odamda, 
Zulamda sakladığım 
Sana ait iki damla göz yaşı. 

Nereye baksam izin duruyor. 
Bunlar, 
Üzerine örttüğün son örtü 
Ve yanında
Pazardan aldığın kenarı yırtık file. 
Oldukları gibi duruyorlar
Bırak derleyip toplamayı
Onlara dokunamıyorum bile. 

Dokunamıyorum bardakta yarım kalan suyuna
Son kez yüzünü sildiğin 
İpek işlemeli pembe havluna. 
Ve kokun gelir diye açamıyorum
Yaklaşamıyorum bile 
Beyaz elbise dolabına... 

Nereye baksam izin duruyor. 
İzin duruyor salonumuzun her yerinde
Dün ellerinle taktığın perdeleri
Bugün sevip okşuyorum. 
Gittin gideli yokluğunla, 
İnan her an savaşıyorum. 

Elinin deydiği her şey içimi yakıyor
Evdeki tüm eşyalara küstüm, 
Küstüm
"O gitti artık gelmeyecek." diyen tüm dostlara. 
Ama inan kızgınlığım onlara değil 
Sadece kendime.
İmkansız olduğunu bile bile
Seni hala bir umut beklediğime. 

Levent DİZDAR