Ardından Şiiri - Neşe Ersoy

öncesi belki,
sonrası keşke bir hayat
öfkelenmedim bile
bir taş yumağı
ağır misafir gibi
öylece sol köşemde
sen daha hafiftin hani

söner ışıkları şehrimin
gül dikenleri pusuda
sevgili niyetine iki korkak yürek
ne yaşadığını bilmeden
ağlayabilseydi ardından
düşüverseydi iki damla

yanlış bir öykünün çılgın kahramanı
aynı yolun yolcusu kimi gün
ışığı hüzünlere yeşil
anılar inci, anılar sımsıcak
anılar düş…

uçmayı belliyor zahir
yüksek bir dalın serçesi
leylak mevsimi de geçmiş
kokusu uzaklarda…

bir gelincik edasıyla batarken gün
gemiler çoktan kalkmış
giden gitmiştir
bir buruk sancı avuçlarımda
ıslak köpükler taşar başımdan
çarpıla çarpıla kanar
baht açıklığı dilemek yazgı dilime
yolcu, yolunda gerek

bir yanın eksiktir şimdi
bir bakış, dokunuş, belki de sesin
duyulmaz, çekilir el ayak
ne yüze gülenin dost
ne sesine gelen sevgili
sokağı boş, kapısı kapalı
elinin tersinde sevda

yüreğime is döşüyor zaman
inatlaşıyor renklerle
hep gidiyor birileri bir yerlerde
uzaktır en yakın
en yakın uzaklarda
dilden dökülen neyse
oydu yazgıya vurulan

yoksun diyedir belki
es geçiyorsam yaşamı
komşu gezmelerine gidip de hani

bir gün batımı sırasında utanmış
kızarmış olsun da göğün yanağı
gözümü gözlerinle yoklayıp
“seni seviyorum” desen
hazır hanımeli kokusu da sarmışken sokağı
atıversek şöyle baş başa iki tek
kutlansak
bir akşam üstü
hani gelsen diyorum gittiğin gibi