Ardından Şiiri - Hakan Yaşar

Korkuyla fırlıyorum hüzünlü dalmışlığımdan
Umutsuzluğumun terleri basmış her yanımı
Benden uzakta,oldukça uzaktasın
Devasa inançlarla çağırıyorsun beni.

Ayaklarım kalbinin peşinde birer köle
Beni çağıran sevginin izinde gözlerim çalınmış
Oysa sadece ben bilirim seni nasıl bulduğumu
Ama burada değilsin bu yaşadığım şehirde.

Kaçarcasına atıyorum kendimi şaraplara
Bulduğum inançsızlığımın savaş alanı...
Ölüm garip bir kırmızı,ağda vurmuş hava
Kutsal Topraklar özlem olmuş içinde sevgili Lina.

Buradan bir damla gözyaşı ile gidersin Medina'ya
Bense gözlerinin çekiminde cennetteymişim gibi
Her sesinde,her kıpırdanışında izin var İstanbul'da
Gülüşün,çapkın bakışın,belinin ince kıvrımı.

Varolmanın umudu ile aşıyorum yalnızlığımı
Saçlarını kaburgama sermişsin güneş gibi, belli
Yoksa bu kadar yumuşak ve şefkatli olmazdı
İstanbul'un ve Medina'nın şafakları.

Irkının tüm güzelliğiyle gülümsüyorsun
İçimde karabasan gibi bırakılıp gitme duygusu
Soruyorum! Gözünün bebeğinde yanan imkansızlık
Yüzüne yayılan umutsuzluk susuyor...

Ekim'95 İstanbul