ARDINDAN
Ben sevdayı seninle tanıdım
Senle gördüm en güzel rüyaları
Senle el ele tutuştum
Seni kokladım, okşadım
Senle yaşadım hülyaları
Bana sen öğrettin
Seni kırmamayı, seni üzmemeyi
Seni düşünmeyi her an
Seni görmeyi her düşte
Sen öğrettin ben bilmezken seni sevmeyi
Mutlu olmayı öğrettin yalnızlığı yaşarken
Karşılık beklemeden sevmeyi, sevilmeyi
Nerde olursan ol senle olmayı
Sen öğrettin seninle ağlayıp
Seninle gülmeyi
Niye bu kadar çok sevdin beni
Niye hâlâ öğretiyorsun, niye
Ben seni istiyorum
Sen hep sensizliği gönderiyorsun
Seveyim diye
Senle dolu günleri bitirdin
Sensiz bir dünyayı öğretiyorsun
İstemiyorum sensizliğin ardından çılgınca ağlamayı
Ve
Orda sensiz yaşamayı
Her istediğimi yaptın
Öğretme artık istemiyorum
Sana muhtacım anla
Burada boynu bükük
Sensizliğe ağlıyorum
Bensizliğe alış diyorsun
Sana nasıl değişirim sensizliği
Ben sana aşığım,
Sen her şeyimdin
Nasıl sev dersin kimsesizliği
Sensizliğin zorluğunu
Bilseydim
Seni bensiz bırakır
Ben oraya
Sensiz giderdim
Oysa sen önce davrandın
Keşke sevmeyi de
Sevilmeyi de öğretmeseydin
Ve beni sensiz bırakıp
Gitmeseydin
Bekle aşkım
Seni, düşünemediğim güne kadar seveceğim
Ve o gün
En güzel düğününü yapıp hayatımın
Yanına, yanına geleceğim.
Niye bu kadar sevdirdin kendini
Niye bu kadar sevdin beni gülüm
Sen nasıl öldüysen O’nun için
Ben de senin için,
Biliyordun istediğin an ölürdüm
Sen giderken O geldi
İnan sen kadar çok seviyorum
Geceler boyu hıçkırıklar arasında
Sen mi gitmeseydin O mu gelmeseydi
Bile diyemiyorum
Giderken bir parça bıraktın
Nasıl seviyorum bilemezsin
Sen kadar tatlı, sen kadar güzel
Adını verdim, ama biliyorum
Görmek için bile olsa gelemezsin
Yanına getireceğim hiç getiremedim
Açtığında çiçeklerin rengine bakacağım
Bu defa farklıysa
Gördüğünü anlayacağım
Buruk bir mutluluktan, belki çaresizlikten ağlayacağım
Yokluğunda ağlamayı öğrenmiştim
Senden başka birini sevmeyi
Bir başkasını mutlu etmeyi öğretiyorsun
Ve O’nu hem sen diye
Hem O diye sarmayı, öpmeyi
Niye diye sormuyorum
Nedendir demeyeceğim
Tek bildiğim bir şey var
Seni hep sevdim canım
Hep seveceğim, hep seveceğim
Hep…
17/01/2007
Kayıt Tarihi : 3.1.2009 13:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Önceleri eşine karşı sevgi hissetmeyen, ama eşinin davranışları sonucu onu çok seven fakat eşi bir kız çocuğu dünyaya getirirken vefat eden bir erkeğin yaşadıkları anlatılmıştır. Bu şiiri yazarken yardımlarını esirgemeyen Merve Hanım'a teşekkür ediyorum.
![Turgut Uzdu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/03/ardindan-162.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!