Ve sırtını döndü adam.
Usulca toprağa düşen yağmuru seyre koyuldu.
Sesi kendi yüreğinde çığ gibi büyüyordu.
Kadın elini anlına koydu.
Adam yağmuru, kadın adamı pür dikkat izliyordu.
Saniyeler sonra dillerden vedalar süzülecekti.
Kadının yanaklarına inciler yerleşiverdi.
"Gitme" diyebildi bir kaç damlanın ardından.
Adam pes edercesine bırakıverdi bedenini sokağa.
Diyecek çok fazla şeyi vardı elbet
ancak yalnizca susabildi işte.
Kadın öylece çöküverdi caresizligin önünde.
O da yalnızca izleyebildi gideni.
Evet bazen giderdi insan.
Ancak gidecekse, neden gelirdi ki? ..
Kayıt Tarihi : 7.6.2016 21:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Berivan Maruf](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/06/07/ardindan-116.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!