Ardındaki Karanlık Şiiri - Şair Mahir

Bir tan sabahında
Üzerime doğrulmuş namluydun
Tetiği çektin vurdun
Titremedi hiç ellerin
Merhametten yoksundun
Beni bırakıp ardında
Sislerin içinde kayboldun

Öyle bir karanlık bıraktın ki ardında
Yüzlerce mum yaktım aydınlanamadım
Görmesende
Gözlerim bulutlardan daha dolu
Kayboldu gökyüzümden ay ışıklarım

Gökyüzümü mü çaldın?
Peki ya yıldızlarım?
Sen hangi cehennemdesin?
Nerdesin?
Başa çıkamıyorum bu karanlıkla
Acı ama hala umudum sensin...