Ardınca Bakakalmak Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Ardınca bakakalmak,
Yaşama tutunmak için bir dal
Özlemsi bakışlardaki umut,
Bir gece vaktindeki yağmur çisesinde,
Gül yapraklarındaki şebnem tanelerinde seherin,
Titreyen çıplak tenindeki özlem,
Bırakıldığın yerde kalışında acı,
Kim bilir belki son mut.

Karmaşık sevdaların ardındaki gölge,
Boş bakışlarla ufkunda gördüğün siluet,
Tozlu fotoğraflar gibi duvarda asılı,
Sürünür benimle kaldırımlarda aşkın,
Saklanma, çık ortaya
Alt benlerdeki şehvet.

Bir gün gelecektir kaçındığın ecelin,
Tüm güneşleri sönmüş, mehtabı kararmış,
Fersiz gözlerde korku,
Çırpınır yüreğin de,
Sunulan bir demet gül olasın
Ecelin ellerinde;
Ve ardınca bakakaldım sevgilinin
Öylece.

Tükenmişliğindedir can,
Farkında mısın canan,
Açsan ne olacak güz vakti bittiğinde?
Çoktan vurdu kırağı, sarardı goncalarım;
Sarı yapraklarda savruk,
Çiçeksiz bahçelerde
Soğumuşça yüreğim,
Boşuna çabalarım.

Yaşamın son deminde,
Tükenmişliğinde zaman,
Baka kaldım ardınca,
Ardınca bakakalmak.

26.Şubat.2009 11.50