Ardın Sıra Şiiri - Alaz Enderin

Ardın sıra ağlardı kundak bebekleri.
Daha önce hiç bilmedikleri,
Görmedikleri bi' acının rengi düşerdi gözbebeklerine.
Çelik soğuğu sinerdi odaya sen çıkarken...
Attığın her ayrılık adımında,
Perdenin renkleri feryat figan solardı

Ardın sıra susardı duvarlar
Üzerime toprak gibi dinginlik çökerdi.
Dilim yavaş yavaş şişer,
Ardın sıra midem kasılıp şakaklarım terlerdi.

Ardın sıra türlü kuşlar göçer giderdi,
Bildiğim tüm sesler boğulurdu:
'Kal' diyemezdim!

Zamanın içine süzülür, kaybolurdu bedenim.
Her şeyim senden önceye dönerdi.
Yani ardın sıra silinirdim yavaş yavaş,
Bildiğim bütün soluklar kesilir: 'Kal' diyemezdim!