Ardın Sıra Şiiri - Murat Gezici

Gitme!
Demedim hiçbir zaman,
Biliyordum ki zaten;
Gideceksin…

Sevmeye gönlün doymadı senin,
Bir oda bir salon yetmedi ömrüne…
Kalbi elinde bekleyeni çiğnedin gittin,
Dünya malına mı sadece beni terk ettin.

Öyle bir gidişin vardı ki,
Yıllara meydan okuyordun…
Ardına bakmazken bir kez…
Beni kaybettiğini bilmiyordun…

Saçların dalgalanıyordu rüzgarda,
Eteğin savruluyordu…
Ama sen şiddetini kesmeden bakışlarının
Ve sesini duymadan haykırışlarımın,
Attığın en uzun adımlarla…
Benliğimden uzaklaşıyordun…

Ardın sıra yıktım sıra dağlarımı…
Kendimi savurdum rüzigarla…
Ve attığın her adımda
Bir gülün daha boynunu vuruyordum..

Ardın sıra kalmadı benden bir eser..
Paramparça olmuş dağılmış hislerimin..
Artık gitti dönmeyecek deyişlerimin…
Sonu olmadı yıllar geçmesine rağmen,
Seni rüyalarımda görüşlerimin…

Her günüme bir zindan ekledin
Her zindan müebbeti yaşattı içimde…
Demir parmaklıklarda sana ah-u zar ederken,
Bir an olsun gitmedi o gidişin gözlerimden..

Gidişinle ne yollar tükettim ardın sıra..
Ne yıllar geçti acımasızca…
Şimdi bedenim sensiz uçurumlarda…
Şimdi bedenim hüzün kabristanında…

Sensiz çıktım son yolculuğuma..
Hakkını helal et demem sana,
Çünkü ben de etmedim sana…