Ardımdaki Gölge Şiiri - Aşiyani Sukut

Bir zamanlar, düşlerim bir zincirdi,
Sevdanın tenime dokunan bir esaret gibi.
Özlem, geceye sinmiş bir parfüm,
Ve her fısıltıda yankılanan bir gölgeydi.

Şimdi, rüzgarın özgürce estiği yoldayım,
Ne bir kalbe sığınmak zorundayım,
Ne de anılara tutunmak.
Dostların sesi, mum ışığında bir katedral,
Ve ben, yankılanan ilahilerde kendimi buluyorum.

Koşuyordum, hep bir şeye yetişmek için,
Ama hangi varış noktasına?
Şimdi duruyorum; yıldızlar kayıyor üstümden,
Ve ben, yalnızca varoluşun şiirini okuyorum.

Şükrediyorum her güne,
Çünkü özgürlük, birini bulmak değil,
Kendi yolunu bulmaktır.