Ardımda Ölü insanlar Şiiri - Hanbeli Erçin

Düşündüm, ayrıntılar ile kavgaya tutusuncaya kadar.
Aklıma düşen bütün pislikleri bir bir idama tuttum.
Midem hassasiyetin zirvesinde, haketmediğini fazlasıyla iade ediyor.
İçimde dirhemden kalan kalıntılar var.
Şarkının son sesiyle çirkinleşiyorum olsun, birazda insanlar çeksin beni.
Kime ıyi niyetle yürüduysem, sırtıma binen bıçak yaraları yüzümü okşuyor.
Bir yoncanın dört yapraklı halini bulma umuduyla telaşlıyım.
Sorma, kokunu reyhan yapraklarını kopararak arıyorum
Ve ardımda ölü insanlar.
Binalar boy boy diziliyor mezar taşlarına.
Bir vapur sesinde irkiliyorum,
Kurtlar sofrasında şarkı dinlerken bağırmalar koparıyor ortalığı.
Sesim cılız ve titrek bir desibelle şiire ritim tutuyor.
Dışlanıyorum sensiz herkes tarafından.
Yüreğim yaz sıcaklığında üşüyor, tenim güneşten kapkara kesiliyor.
Ve tabi bütün tumturak cümleler vasiyet ediliyor bana.
Yıldızlar kayıyor, bir dilek hakkıma bin kere seni diliyorum.
Acınacak gururum, çok arsız oluyor.
Son bir kere geliyorum sana,
Ahmet kaya'dan şarkılar ile.