gözlerine sarmalansaydım;
ah şimdi;
böyle yalnız kalmamalıydım.
sokaklara yağmur yağıyor,
dalıyor gözlerim boş kaldırımlara,
penceremden bir kaç damlada
gözlerin beliriyor.
bu şubat akşamında;
aslında ben seninle olmalıydım,
ne işim var soğuk tütünle
ben ellerine tutunmalıydım.
ay seni anlatırken;
yıldızlar adını sayıklarken,
bir gece ki;
yer gök hasretine ağlarken;
nasıl dalmaz gözlerim;
boş kaldırımlara.
ve dayanır mı yüreğim;
rastlanmazken takvimlerde adına.
gel sen olmazsa;
bu ayrılığa güç yetecek;
derman bulunacak gibi değil.
bu gecelerle başım belada.
her sabahta biraz daha yitirmiş;
biraz daha solmuş bir çiçek gibiyim.
şiirlerin yetimi,
gözlerinin öksüzü olmuş bu son halimde;
perişan hayallerime bir umut ver.
şu yağmur yağan penceremde;
gözlerin aksetsin ne var.
ne var kapımda gözüksen;
ısıtsan ellerimi yokluğunda olmadığı kadar.
kaçırsam kendimi burdan çok uzaklara;
yanımda sen; ardımda güneşten ışıklar..
(Ankara 2006)
Evren DalgıçKayıt Tarihi : 11.2.2006 09:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)