Ardımda Bırakacağım Şiiri - Erden Ülgen

Baktım ardımdan bırakacağım nelerim var diye,
Bir toz, bir sis yaslanmış uzun doğru bir çizgiye,
Tanrım ne çok sevmişim, doymadım sevilmeye,
Tatmışım bu muhteşem duyguları doymam diye,
Kalpleri kırmadan, böyle istermiş bizleri yaratan,
Sevdim ve daima seveceğim, karşılık beklemeden,
İnsanı, hayvanı, çiçeği, böceği, yaşayan her şeyi,
Hatta yaşamayanları da sevmişim yaşarmışçasına,
İzler bırakmaya çalıştım yoluma her bir yönden,
Sağında solunda sevgi var, sevgililer var ta içten,
Var oluş kaynağından alınmış hazlar, tatlarım var,
Anne, baba, eş, çocuklar dostlar, akrabalarım var,
Karanlık görmedim ki hiç zifiri gece uzadığında,
Gündüz oldu gördüğüm rüyalar, hayaller de bana
Bu güne kadar düşlerim, gerçeğim aydınlık oldu,
Sevgilerim taştı, yollarım da uzadıkça aydınlandı,
Karanlık yıldızlarım bile parlak bak sevgilerimle,
Zor olanlar başarıldı imkânsızlıklar da olası oldu,
İnsan olarak insanca yaşamanın erdemi de buydu,
Çelme takmadan, kem gözle bakmadan yaşamak,
Derinlerde hissetmek duyguları bir kerede almak,
Vermek sonsuzluğa kadar sevgilerimizi, dağıtmak,
Paylaşmak var olanı yoklukları da var edebilmek,
Maddeye değil maneviyata tapmak kutsallığında,
Var olduğunda yok olmamak, dört elle sarılmak,
Alıp götürmeden bir şeyler bırakabilmek, vermek,
Budur hayatın güzelliği, sevgilere sevilmeye şiir,
Eserler kazımak akıllara, kalplere sevgilere dair,
Yaşamak arzusu ile doludur hayatı sever her şair,
Benim hayatım diyebilmek esir olmamak yaşama,
Doğrusu bu ne iyi etmişim diyebilmektir dünyaya,