Ardıçlı dağların mor yamacında,
Akan pınarların güftesiyim ben.
Açan çiçeklerin nazli tac'ında,
Düşen şebnemlerin buse'siyim ben.
Arılar oğulda, oğul balında,
Ceylanlar, Cerenler kendi halinde.
Aşiyan gizlenmiş her bir dalında,
Bâkir Ormanların hastasıyım ben.
Derdimi artırır şehir denen yer,
Metal gürültüler hülyamı böler.
Kuşlar şarkı söyler, ağaçlar dinler,
Bitmeyen namenin , bestesiyim ben.
Öykünsem dağlara, şevkim değişir,
Söylediğim şarkım, türküm değişir.
Şahlanır duygular erkim değişir,
Derin sevdaların, hû sesiyim ben.
Severim dağları, dağlar da beni,
Dağlara yaslandım ezelden beri.
Ruhumda, eserse boran'ı yeli,
İşte o rüzgarın, hür sesiyim ben.
Osman Arslan (Gamlıoğlu)
Kayıt Tarihi : 3.12.2023 14:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şehirden daglara öykünme
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!