Ardıç Kuşu Şiiri - Mehmet Doğan 5

ADIÇ KUŞU

Herkes muhtaç birine
Tek başına olmuyor hayat
Şu koca ardıca bakın
Evlatlarını yeşertmek için
Muhtaç küçük kuşa…

Sevdalıdır ardıca
Karatavuk sevdalı
El ele verir sevdalılar
Tohumunu yer de karatavuk
Hayat verir ardıca
Gocunmaz böbürlenmez ardıç
Adını verir
Kuş ardıç kuşu olur
Hayat zinciri sürer
Dalında yuva kurar
Saklar yumurtaları, korur yavruları
Yer tohumları
Ardıçın doğaya sevdası
Sürer ardıç kuşunun sevdasında

Çok azaldı gölgesi dağların
Çıplak, çorak keskin bakışlar
Sağlam basarken etekleri yere
Mağrur başları yükseliyor göklere

Ekmek azaldı önce
Sonra su azaldı
Ardıçlar göçtü tek tek
Mayalayarak kursağında tohumları
Direndi zamana ardıç kuşları

Doymayınca doğduğu yerde
Sazlarda çalındı gurbet türküleri
Memleket hasreti dile geldi
Dağladı yürekleri perde, perde

Keskin yüz hatları tombullaştı
Çocuklar büyümeden olgunlaştı
Ne eski sevdalar kaldı
Ne eski dostlar
Sular akmaz oldu durgunlaştı dereler

Sahipsiz kaldı katlar yaylalar
Aya yolculuk bitti
Tabana kuvvet yayalar
Dağların azaldı yok oldu gölgesi
İnsanların gölgelendi yüzü

04 / 10 / 2009- İst- MALTEPE