Ardıç Kuşu Şiiri - Orhan Seyfi Şirin

Güçlü ardıç kökleri,
Çöllere meydan okur.
Koyu gölgelerinde
Doğa, yeşil şal dokur.

Bir orman mühendisi,
Şu tombul, ardıç kuşu!
Ardıç tohumlarını,
Çimlendirmektir işi!

Mavi, kızıl tohumlar
Toplanır, kursağında.
Kabuğundan soyulur,
Çatlar, bağırsağında.

Sonra toprağa düşer,
Bin yıllık ağaç olur.
Ardıç ormanlarında,
Nice beden can bulur!

Kestik biz ardıçları,
Toprak oldu, sapsarı.
Çöplükte eşiniyor,
Dargın ardıç kuşları.

Aç, susuz savaşarak
Çölü durduran ağaç!
Bütün bir Anadolu,
Senin gölgene muhtaç!

Dostluk kurup ardıçla,
Bilge ardıç kuşuyla,
Yükselen ormanlarda
Dolaşalım coşkuyla!

Orhan Seyfi Şirin