Ben,
Katran koyusu dalgalarda,
Çırpınan balık…
Özlemim var,
Bir oltanın ucunda asılı kalmaya...
Yaşı geçkin,kupkuru,
Buruşuk derili toprakta,
Açmaya gönül koymuş gonca…
Razıyım,
Nasırlı bir ayak tabanına,
Cansız yapışmaya...
Ve dünyanın isli yüzünde,
Bir damla gözyaşı gibi,
Tutunmaya çalışan ardıç kuşu…
Avcı kuşun pençesıne hasret...
Ben,doğa…
Bereketli rahmimden,
Doğar doğmaz ihânet ettiğiniz…
18.06.1997
Haluk Şan DikmenKayıt Tarihi : 22.5.2006 15:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duygu,düşünce,bilgi:Doğayı o denli kirlettik ki,bir kısım canlılar dile gelseler,neredeyse insanlar tarafından avlanmayı,koşup oynayan çocukların ayakları altında can vermeyi, pislik içerisinde yaşamaya tercih edecekler.Unutmayalım; 'Doğa,doğal olan her şeye katlanmak üzere programlanmıştır.'
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!