Ardıç Kuşu Şiiri - Hasan Okursoy

ARDIÇ KUŞU

Şimdi kepenkli ev mi kaldı?
Hiç gördün mü ardıç kuşu?
O çarpıp duran kapıdan
Seslenmez konum komşu

Her anı bir pencere
Bize bakar durur
Nerede nasıl konuşur?
İçimizde saklanır bir gurur

Gün kırıkları gibi
Bulunmaz kayıpları
Tren rayları gibi
Bitmez uzakları

Bir kavun diliminde
Konuşur uzaklar
Sekip durmaz çocuklar
Gelmez geçen günler

Önümüzde bir çıkrık
Eğirir durur günü
Ne zaman düşünsen
Konuşturur dünü

Taradın durdun
Gecenin saçlarını
Acıyı çoğalttın
Yaranı kanattın

Git git karanlık
Yürüdün yol boyu
Mola versen de bir anlık
Bekler yine yalnızlık

En sonunda
Bir varsın bir yoksun
Kalsan da buralarda
Gün gelir anlarsın

Sen böyle
Günü yollara döküp dur
Senden geriye ne kalır?
Gün yokluğunda yine solur

Hasan OKURSOY