Ardıç ağacı.. Şiiri - İsmail Kurt 2

Konu:Doğa,Umut..

Sık yapraklar arasından süzülürken gün ışığı
Serin ve gölgeliydi,ardıç ağacı dibi
Seksen yıllık heybetiyle uzamıştı dalları
Ne günler görmüştü,ömrü bir asır gibi..

Yıllarca,ev sahipliği yapmıştı kuşlara
Dur demişti güneşin keskin ışıklarına
Yaslamıştı iyice köklerini toprağa
Antika bir eser gibiydi ardıç ağacı..

Gölgesinde oturuldu yemekler yendi
İnsanlara neşe güzellik verdi
Yeri geldi yağmurda kol kanat gerdi
Güçlüydü kuvvetliydi kalın gövdesi..

Paha biçilmezdi onun değeri
Doğa harkası tabiat eseri
Yaşamıştı o ne mevsimleri
Yüzyıllık hazineydi ardıç ağacı..

Kurumaya yüz tutarken bazı yapraklar
O çıkardı yeni yeni fidanlar
Ne seneler geçti ne zorlu yıllar
İhtişâmıyla,capcanlı ardıç ağacı..

Yıllara yenik düşerken bazı ağaçlar
Çürürken yanındaki ekili dostlar
Yıkılırken fırtınadan rüzgardan
O halâ istekli,umutlu dimdik ayakta..

Tarih:31.03.2010