Ardıç Ağacı Şiiri - Murat Arıcı

Salıncak kurulur bazen dalına;
Çocuksu yanımız semâya uçar.
Kimisi sırtını dayar beline;
Yorgun nefesini seninle açar.

Hiç boyun eğmezsin dağın kışına.
Hayat kaynağısın ardıç kuşuna.
Mayısta girersin yörük düşüne;
Kervan hazırlanır yaylana göçer.

Toroslara yeşil rengi eklersin.
Doğaya can verir bir de paklarsın.
Sırdaşım gibisin neler saklarsın.
Etmezsin bizleri gölgende naçar.

Yıllar çürütemez asla özünü.
Cemre düşen gönül çeker nazını.
Âşıklar söylerken sevda sözünü;
Nağme nağme senin bağrından saçar.

Çıkarken yükseğe sedirin boyu,
Ladine benziyor birazcık huyu.
Sen nerden aldıysan bu asil soyu,
Gözlerim hep seni birinci seçer.

Yaprağın olsa da sanki bir diken,
Varlığın bozkırı hep eder mekan.
Bunca insan sana sevdalı iken,
Daha nice ömür yanında geçer.