Ardıç Ağacı Şiiri - Dursun Özden 3

ardıç ağacı

ağacın ardı
arda bakan
türkü yakan
sevdalı can
ilk adresimiz
asırlık pirimiz
otağ direğimiz
kutsal ağaç giz
ey can biz kimiz
zikirde, dansımız
sonsuz, zamansız
yerle o gök arasında
karşı dağın, o terasında
şafakta üşüyen tek ağacım
başım göğe değer, ayak derin
az sonra, şu yetimler gelir bir bir gövdeme, iri çivi çakacaklar, tekbir yarama bez bağlayacak, dileklik-sefir oysa ben, ezelden içine kanayan tahir asırlık ulu ardıç ağacıyım, tek ve hür nevruz alevinde, şaman göğünde sıcakta üşür, o ayazda yanarım
her gece, gök tanrı beni arar
ve o, mavi bulutlar da yanar
karşıda ufukta, şaha kalkar gökkuşağı dizginli şahmaran
kam zamanı-tam zamanı saran güneşi ilk öpen, o çatal kaya’dan
aşk acısı, gönül evi açkısı o anahtar ben sana tutuldum ey sevgili can, yar! burjuva sofrasında körük çeken proleter ve çeliğe su veren, hayatı yaratan o nefer zincirlerinden başka, kaybedecek şeyi yok silkin, özüne dön ve o emek en yüce değer gövdesine kanla kına yakan ardıç-bize yeter dursun
özden
dokuz
eylül
2020
niğde