Ardeşen Şiiri - İlyas Memiş

Yemyeşil yaylaları, bembeyaz Kaçkar'ıyla,
Dağları, ovasıyla bir başkadır Ardeşen.
Bir kartpostal misali zirvelerde karıyla,
Muhteşem doğasıyla bir başkadır Ardeşen.

Bir kültür ki temeli inşa edilmiş suyla,
Yeşermiş her ne varsa dinmeyen yağmuruyla,
Kabarmış duyguları suların coşkusuyla,
Meşhur Fırtına’sıyla bir başkadır Ardeşen.

Her Mayıs başı ile başlar bir tatlı sürgün,
Çaydır ekmeği, suyu; burada sevinç, hüzün,
Sırtlarda sepetlerle bahçelerde yaz bütün,
Ellerde makasıyla bir başkadır Ardeşen.

Çaçahona, Dere, Sırt, Tobamzga, Golazena,
Neknari, Nolaşgari, Movri, Çamlık, Siprona,
Bulutların üstünde huzur verir insana,
Dumanlı yaylasıyla bir başkadır Ardeşen.

Her Ağustos ayında kurulur tenteleri,
Bir tatlı telaş sarar kamp kurmuş tepeleri,
Bir aşk, bir tutkudur bu; uzun yıllardan beri,
Gökte atmacasıyla bir başkadır Ardeşen

Bir eğlence, macera; bir tutkudur Formulaz,
Ne akaryakıt gerek ne fren gerek ne gaz,
Onu bu sarp yollarda başkası sollayamaz,
Tahta arabasıyla bir başkadır Ardeşen

Mısırı, lahanası farklı damak tadıyla,
Şaşırtır Laz böreği her tadanı adıyla,
Yalnız görmeye değer lezzeti maksadıyla,
Balık, muhlamasıyla bir başkadır Ardeşen.

Cesaretini almış dalgalı denizinden,
Aşmış yüce dağları vadilerin izinden,
Dokumuş yüreğine aşkı kendir bezinden,
Gayreti, sevdasıyla bir başkadır Ardeşen.

Demlenir hüzünleri bazen bir bardak çayla,
Yeşeren umutları olur bahçede nayla,
Bazen bir sahil olur, bazen sisli bir yayla,
Yağmurlu havasıyla bir başkadır Ardeşen.

Sahilde Karadeniz üste mavi gölleri,
Mor, sarı, beyazıyla süsler orman gülleri,
Yanık tulum sesiyle yankılanır yolları,
Rengârenk dünyasıyla bir başkadır Ardeşen.

2014