Ardçıl Sıkıntı Şiiri - Ayhan Sarıoğlu

ARDÇIL SIKINTI

Uzunca bir yoldu bu yürüdüğüm,
İçinden bir yol daha geçerdi
Birinden diğerine bir yol
Bir damarla bağlanan yaşamın kalbine

Yoldu bu o bendim yürürdüm,
Yitik sevdaları sırtımda taşıyarak,
Yürümekteydi bin soluklu ejder,
Başucumda dururdu,
Bininden biri benimle çarpışacak…

Sendin o,
O bendim seni solurdum sıcağından.
Ne gelirdi elimizden,
Nerde sesim yankı bulsa,
Hep oradaydın.
Ve anlatmak düşerdi bilinirce,
Biz çoktan yazmıştık bir şeyleri aşkın kitabesine…

Bilen, bilirdi susan ve konuşanlar da öyle
Seninle susar, sesinle konuşup doğrulturken kendimi,
Toprakla buluşmayı anlatıp dururdu
Ejderle benim düşlerimde ki imler…

Kızıl saçlı kadınlar ten kokulu, düşse bendim
Ellerim sanki çamurdan,
Kemikleşmişti bir başkaydı
Gören ürkerdi kendi ellerinden
Ondan olsa gerek,
Gören giderdi kemiğin olduğu yerden.

Ve sesler gelirdi derinden,
Ve sesler hep gelirdi kendi içerimizden
Biri inancı ve kavgayı söylerdi
Öbürü kaostu zaten,
Bin soludu ejderin nefesi,
Ensemdeydi,
Hem de bini birden…

AYHAN SARIOĞLU

11 10 1999