Ardahan (Kars) Şiiri - Aysel Çoban

Bir zemheri ayında doğdum yer Ardahan
Özüm sen de kaldı, bende de senden izler var
Çıldır gölünde balık solungacında oksijenim
Ani harabelerinde tarihten fırlamış canlı tanık gibiyim
Tarihin öyle eski, nice milletler geldi geçti
Olup bitenleri en kuytu yerlerden izleyen çakıl taşıyım.
Uğruna Sarıkamış’ta ölen doksan bir askerden her biriyim
Tarlaları yeşile boyayan Kura Nehrinin kollarındanım
Yaylalarda rengarenk çiçeklere konan arılardan biriyim
Sevdiğine en güzel balları sunan o beşlik güzelim
Dağ çiçeği kokan yamaçlarda dolaşan çobanlardanım
Kavalımla yanık türküleri dile getiren benim

Çam ağaçlarında birer kozalak
Kozalaklarla oynayan yaramaz sincabım ben
Yayla evlerinde, güneş ışığı sızan duvarlarında bir toz parçasıyım
O duvarları oluşturan, çok şeye tanık olmuş her taştan biriyim
Eski kaşar peyniri gibi kıymetli
Örgü peynirinde tel telim ben
Atını tımar eden her seyisten biriyim
Ketesinde, Hengelinde, el emeğinde damak tadıyım
Kadınların yüreğinde, geçmişim yükünde bir çizgi
Tülbentlerinde mavi boncuklu oyayım ben
Bir bardak çayında kıtlamalık şekerim
Tarlalarda yetişmeye atılmış buğday tanesiyim
Nice aşıklar çıktı bağrından
Seni anlatmak için yazarlar yetişti peşi sıra
Dağlarını karış karış tanıyan dağcılar büyüttün
Seni anlamak için senin yaşamak gerek
Özüm sende kaldı ARDAHAN