Ardahan’ım,
Doğduğum, büyüdüğüm,
Ayrılınca ağlayıp, kavuşunca güldüğüm
İlk aşkımın, ilk göz ağrımın toprağı
Yiğit insanların diyarı..
Ardahan’ım
Dedemden hatıra otağım.
Kendi şimdi toprağına emanet
Baba yurdum.
Koynunda saklı nice civanım.
Ardahan’ım,
Çıldır gölünde aynalı sazan,
Gölede peynirin şahı kaşar,
Posof da binlerce meyve yedim,
Damal’da ulu bir gölge gördüm.
Ardahan’ım.
Kışın çoktur yazın az
Yakar yandırır insan benzini ayaz,
Yoksulluk olsa da yazgın
Adam gibi adamdır insanların
O insanlar ki yürekleri hep beyaz.
Ardahan’ım
Seni uzaklara gidince daha iyi tanıdım.
Bilsen nasıl arıyorum;
Kekik kokan dağlarını, mor sümbüllü yaylalarını,
En son doyunca su içtiğim Kunzut’un bulağını.
Ardahan’ım,
Yalnızçam’da sarı çamların,
Tadına doyum olmaz balların.
Başı dumanlıdır dört bir yanında ki dağların
Halay tutup, türkü söylerken
Nice yürekler yakar, oğulların, kızların.
Kayıt Tarihi : 3.12.2006 11:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ardahan'da doğup büyüyen, orada yaşayan ya da oradan ayrılmak zorunda kalan, Ardahanlı olmayıp gidip gören orada çalışan herkese selam olsun.
Yalnızçam’da sarı çamların,
Tadına doyum olmaz balların.
Başı dumanlıdır dört bir yanında ki dağların
Halay tutup, türkü söylerken
Nice yürekler yakar, oğulların, kızların.
Harika bir yorum.
Yüreğine sağlık.
Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (2)