Ardahan Donuyor Şiiri - Osman Utkan

1.
ayazdı
geceydi karanlık çökmüştü
üç mevsim geride kalmış
sıcaklar çok önceydi
beyazdı şimdi toprak
sizden bir fotoğraf
üşüyen ellerimde
nasılda saf ve temiz bakmışsınız
o güzel günlerimiz daha dün gibi
dün gibi bu kare
defalarca yaşadım bu fotoğrafı
canlarım canlandı
çıktılar resimden
sarıldılar boynuma
ellerim yanaklarında
ruhum saçlarına yuva kurmuş
ferahlattır beni her seferinde
sıcacık gülüşleriniz
bebekliği aklımda
ağlayışı içimi incitirdi
gözleri ışıltıyla parlayınca
ben çok mutlu olurdum
burada, uzak ellerde
bir kuş misali
yeniden büyüdü avuçlarımda
daha sıkıya tutunurum hayata
kavuşmak ümidiyle sizlere
bu yüzden vız gelir tüm zorluklar,
donduran soğuklar,
binlerce kilometre uzaklık
yaşımın diğerlerinden büyük olmasının…
beni en çok etkileten
size olan hasretimdi
yüreğim yanıyor
ben buz kesmişim
Ardahan donuyor….

kar yağmış üzerine
küçücük fidan dondu
varamadı yerine
havada şahan dondu
kış gelince yine
dağlarda orman dondu
soğuk geçti içine
hudut Ardahan dondu

2.
daha parlaktır yıldızlar burada
sen zühre yıldızısın (Venüs)
en parlak olanı yıldızlardan
gülümsersin bana her gece
göz kırpmaktasın
başımı kaldırıp seni seyrederken
mahzundur bakışlarım
gözlerim nemlenir
daima yol gösterdin yıldızlar gibi
yavruma ve bana
bu eksi soğuklarda
senin sıcaklığındır beni ısıtan
hem eştin hem arkadaş
her an seni yaşamaktayım
hatırımdan hiç çıkmadın
hele önemli günlerimizde
yüreğim yanıyor
ben buz kesmişim
Ardahan donuyor…

dağlarda gezinirken
sürü ve çoban dondu
gülle beraber diken
tamamen yaban dondu
hasat toplandı erken
tarlada harman dondu
buzlanmış sessiz ve sakin
üç mevsim akan dondu (kura nehri)

3.
rüzgar esiyor sonra
tenimi okşayarak
ellerin saçlarımda
tatlı esen bu rüzgar
sizlerden kokular getirdi
içime çektim derin derin
nefesi bırakmak istemedim
rüzgar alıp götürdü beni
geçmişe, anılara…
asker ocağına gelirken
bakmadım dönüp tekrardan
ağladığım belli olmasın diye
o günden sonra
gözleriniz hep bana baktı
ışıltıları aydınlattı karanlık gecemi
ve sizden başka olmadı
kahrımı çeken
arkanızdan çok “of” çektim
belki dağlar yıkılmadı ama
her seferinde ben sarsıldım
titredim zangır zangır
tüylerim diken diken
yüreğim yanıyor
ben buz kesmişim
Ardahan donuyor…

Kalp atışım yavaşlar
Damarımda kan dondu
gün ağarmaya başlar
yoksun diye tan dondu
zaman çok ağır işler
günü bırak an dondu
uğruna döktüm yaşlar
hasretinden can dondu

Aziziye Kışlası
Ardahan (18.01.2009)