Ardahan Şiiri - Emrah Özcan Bekiroğlu

Ardahan
Yaza hazır bir güneş tepemde
Kışı yırtmiş, hoyrat, gülümsüyor.
Kadim bir gelenegidir memleketimin
İlk bahar güneşi dikildimi
Seyre koyulur bütün canlılar
İnsan karga kuş
Sıçan.

Hepsi çatık bir kaşla bakar
Sitem eder onun geç gelmişligine
Alınlarını kırıştırsa da güneş
Enselerinde hissettiği
Dağ rüzgarları serttir.
bilirler.

Memleketten bu kadar uzakta
Aşığım insanımın güneşe aşkı gibi
Bekler bir hasretle evde çocuk ahırda inek
Biraz sitem biraz hasret biraz vuslat
Şimdi
Bu beklemişlik nedir ya aşk degilse?

kasketini çıkarır,
bir cigara yakar köylü
Kapıda yatan köpeğin başını okşar
Göz gezdirir traktörüne
Toprağın karnı yirtilmalidir artik..
Emrah Özcan ( Bekiroğlu )