Arda Özdemir Şiirleri - Şair Arda Özdemir

Otur İstanbul;
Bir zamanlar yunusların cirit attığı
Boğaz mavisi eteklerini topla
Yanakları kızaran Kız Kulesi gibi,
Ve otur Galata Kulesinin karşısında
Geçmiş bir zamana

Hani takılır ya plaklar
Aynı notayı binlerce
Milyonlarca kez çalar ya
Takılsaya zaman
Ben gözlerine bakarken...

Surların artık koruyamıyor beni
Terk ediyorum seni sevgili kale
Güneşli bir bahar günü
Yeniden fethedilesin diye...

ArDa Özdemir 06,09,05

Bahar yağmuru
Açmadım şemsiyemi
Çekinme sende
Gel ıslat kalbimi...

19,04,05 ArDa Özdemir

Kendini bile göremeyeceğin kadar koyu bir karanlık
Nefes kesen simsiyah bir is bulutu
Ve burun parçalayan kesif bir yanık kokusu

Ortasındasın yangının
Kafandan nasıl kurtulurum sorusu henüz uçmuş

Bilinmez bir memleket
Kirli nehirlerinde ölü balıklar
Kirli nehirlerinde lüks yatlar
Ölü balıklar selamlıyor lüks yatları
Bilinmez bir memleket
Büyük lokantalarında fakir işçiler

Kelepçeleyip kendimi
Mantığımın zinciriyle
Atıyorum boşluğuna
Kalbimdeki Yar’ların
Düşüyorum...
Düşlüyorum...

havada barut kokusu
patlama sesleri, gürültüler ve kan
çocukluğumun bayramları
aynı koku, kurban kanları, patırtılar
torpiller kızkaçıranlar çatapatlar
Nuri Amca camdan küfreder

Çizgi filmlerin bittiği yerde başlar gerçek hayat,
Sonsuza dek mutlu yaşanmaz;
Bitiş çizgisi gözyaşlarıyla çizilen ömürlerde.
Gerçek olan hiçbir masalın mutlu bitmediği gibi,
Hiçbir gerçek kahraman
Ölümsüz değil;

Durmayı Beceremediysemde
Kalp Gemisinin Dümeninde
Mehteran bölüğü gibiyim
Bir sevmeler Tümeninde
İki YENİ sevdam olsa
İllede Dönüyorum Bir Kez