Bu kaçıncı gidişim bilmiyorum
Karlı bozkır akşamlarından
Yalnızlıklara doğru...
Arkamda buz tutan gözyaşları,
Donmuş anılar,
ve birkaç sitemli söz.
Önümde ise yollarını ezberlediğim koskoca bir şehir.
Yalnızlar şehri...
Gelişime halay tutan
Şairleri alkışlarla bekleyen bir şehir...
Öyle ya nasıl olsa başka geleni yok bu şehrin
Otobüslerinde yalnızlar yalnızı şairler gezer,
Tenhalarında ayyaş şairler mısralar dizer
Yalan umut sellerine kapılanlar ayrı bir güzellik
Bu şehir için...
Uzaktan ışıkları çeker kendine
Rüzgarı başka bir diyarın kokusunu taşır üzerinde
Aldatır herkesi...
Aldandım işte
Sıyrılıp gülümden, dikenimden gidiyorum
Bırakıp yüreğimi
Bir başıma gidiyorum.
Seni iyi bak kendine
Bozkırın hırçın çiçeği
Beni boşver
Ölecek bir yer bulurum kendime...
Kayıt Tarihi : 12.8.2018 08:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!