Arda Kalan Şiiri - Selda Öztürkmen

Düşlerin ışıltısı damlıyor dudaklardan,
Gözler, acıların son durağı,
Utancın lekeleri tepişirken yanaklarda,
Yorgunluğun çıplaklığı dökülüyor saçlardan.

Issız yüzler görünmüyor aynalarda,
Kulaklarda gelgitlerin ezgisi.
Tutuklu yılların yorgunluğu çatılırken kaşlarda,
Kabullenmişliklerin nasırları sızlıyor parmaklarda.

Aşkın yalnız, sesleri kalıyor fotoğraflarda.
Hayaller, dibe vuruyor kasırgalarda.
Acılar, ayaza çekiyor buhranlarda.
Ve,
Arda kalan ömrümüz, geçiyor kuytularda...

(03.12.2005)