Denizin sofrası hepimize yeter
Doyar burada bölüşmeyi bilenler
Dalga sesleri sahilde ne güzel
Bak batıyor denizde güneş
Balıkların boğaz kavgası
Dursun dünya
Dursun zaman
Bu bahar yalan
Barbarlar yaman
Dağlara sor beni
Depremden ders aldık
Her sınavda çaktık
Baştan sona boş kağıt
Hep sınıfta kaldık
Herkesin derdini bilirim
Kimse bilmez benimkini
Sormazlar bile adımı
Ben dert babasıyım
Gözlerimi tuttum
Gözyaşlarımı yuttum
Bülbülün yediği duttum
Ben dertli bir uttum
Seni düşündüm durdum
Kendimi bile unuttum
Çok cüce diyeni dövdüm
Develer eğrilirken dik durdum
Devlerin önünde hiç eğilmedim
Baş eğmedim boyun eğmedim
Boyuna baktığı dev ayna
Başka büyük yok der ona
Balkona çıkar açar pencere
Görünmez oradan boş tencere
Dili yaralı, kilitli
İki kanadı kırık
Lal oldu, kelepçeli
Ranzada bekliyor
Umutla bakıyor
Bu yalnız kuş
Hayvan bile bu kadar katletmez
Denizi, doğayı böyle kirletmez
Hastayız, tedavi edemez kimse
Doğar, yaşarız nefretle, kinle
Ne Alman ne İngiliz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!