Arayışlar dindiğinde...

su, suyu bilir mi,
veya hava, havayı?
göz kendini göremez de
aracı kılar aynayı.
her özne nesneye yükler kendini
tek başına devindiremez ki, işlevselliğini.

insan da böylesine
diğerleriyle beraberce
ve diğerlerine kıyasla
idrak eder varlığını.
ve çoğalır kendi içinde
varoluşu deneyimledikçe.
ama kendinden uzaklaşır
kendini ararken herkeste.
her ilişkide sorgular
ve sorgulanır.
doğru-yanlış ekseni oynarken
yargılar
ve yargılanır.
her aşkta dağılır
her ihanette parçalanır.
yorgun düşer
şaşkınlaşır.
yeni yönelişlerde çare arar
ama her seferinde ders aynıdır.

ancak arayışların dindiği noktada
dağılan yollar toparlanır.
ve kişi değişmeyen bir alanın çekiminde
kendi merkezinde odaklanır.
bir yangındır içe düşen, çaresi olmayan
bir yangın, salt O’nu sayıklayan...