Arayış ve Kaçış Şiiri - Mümin Düzgün

Arayış ve kaçış

Bu şehrin zifiri karanlığında kayboluyor yalnızlığım,
Gün gibi aşikâr duruyor yanı başımda çaresizliğim.
Kulaklarımda gençlik yıllarımın sevda tınısı
Yüreğimde bir yığın kor ateş ve yanmışlığım

Şehrin buz kesen nefesi ensemde
Ellerim mahzunca ceplerimde
Git git bitmez yolların sonunda
Karanlık gölgeler haykırıyor geçmiş karşıma

Bir çocuk hıçkırığı karışıyor,
Mazgallara koşan yağmurun sesine
Arada bir rüzgârın serinliği ağaç yapraklarına…
Dili tutulmuş kaldırımlarda ayak seslerimin.
Tarifi olmayan adreslere teslim sonra yalnızlığım.

Masallardaki cadı kadın kılığında gece,
Bürünmüş duruyor öylece karşımda.
Aldırmıyorum…
İçimi kemiren meçhul bilmecemin
Cevabını arıyorum
Bulamıyorum…

Git git bitmeyen yolumun ufuklarında
Karanlığa saplanıp kaybediyorum yönümü
Dönüyorum,bakıyorum,
Aynı yerdeyim,
Çaresizliğim…
Başlangıcındayım yolumun.
Durduğum yerdeyim yani.
Yalnızlığımın kaybolduğu bu şehirde
Bir başıma kendimi arıyorum.
Kendimse yalnızlığıma yoldaş olup
Terk-i diyar etmiş çoktan bu şehri.

Mümin Düzgün 21/11/10