Taşı eriten yaş, aşka akandır.
Hüznü akşama yaşatan, yârin küskün bakışıdır.
Süzülmüş yanaktan damla, adı hicran olan;
Gönüle yerleşen matem, ruhun umutsuzluğundandır.
Simaya tutulan yas, sima unutulana kadar.
Ayrılık dediğin yâre kavuşana kadar.
Gurbet denilen hasrete alışana kadar.
Eğer hasret dersen, yar her daim yanında, sen bilene kadar.
Üzüntü ve dert, acı ve keder;
Neden titresin yâre giderken eller;
Yâre ihanet olana kadar...
Kayıt Tarihi : 23.8.2009 22:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!