Aslında her dem ağlar sema, bakıp padişahın tahtına.
Her dem yanar dünya, yüreğindeki sızının yangısıyla.
Gam der, dert der gecesinde gündüzünde,
Bilmez ki âdem, dert ne gecede, ne gündüzde.
Bakar göz âleme, seyrin şevki ile;
Bilmez ki yürek, sevda şevkin de ötesinde.
Ne ağlamak ne yanmak çare aşığın derdine...
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
