Arayış Şiiri - Alime Yılmaztürk

Söyleşeyim dedim birgün
Bir çiçek ya da bir böcekle.
Mahsun ve üzgün bir köşede
Bir arada buldum ikisini de.
Çiçek dedi:
'Geç kaldın!
Bak nasıl sarardım?
Yeşermiyor artık tohumlarım.'
Sözünü kesti çırpınan böcek:
'Ya ben, ya ben artık evsiz ne yaparım?
Attılar beni dev gibi makineler
'Git başka yerde barın' dediler.'
Üzülmeyin.' dedim,
'Toprak anaya sığınırız,
Çiçeğe bir tarla,
Böceğe bir yuva buluruz.'
Toprak ana duysa gerek
Sarsıldı birden inleyerek:
'Hani? ' dedi,
'Temiz, boş bir köşemi gösterin.
Betonla, asfaltla doldu her yerim.
Kabul edemem sizleri
O kadar çok ki geri çevirdiklerim.'
'Gelin' dedim,
'Denize gidelim.
Binlerce canlıya kucak açan deniz
Çevirmez bizi,
Ondan yardım isteriz.'
İlerlerken küskün toprakta
Karşımıza çıktı deniz
Dağ gibi dalgalarla.
'Duydum' dedi.
'Bir yer arıyorsunuz barınacak.
Çok az canlım kaldı
Yakında onlar da boğulacak.
Üstümdeki kara çarşafa bakın
Ben güneşi görmeden,
Hava alamadan
Nasıl yaşatırım sizleri? '
'Yeryüzünde yoksa göğe çıkarız! '
Dedim birden.
Gidip derdimi havaya söyledim hemen.
Kara kara bulutlarıyla
Gürleyerek haykırdı hava:
'Kuşlarıma bakın' dedi,
'Ne kadar azaldı.
Kimseye yetecek oksijenim kalmadı
Delik deşik oldu ozon tabakam.
Kusura bakmayın
Sizleri ben de alamam.'
Bakamadım hüzünden çiçekle böceğe;
Kanadı kırıktı böceğin,
Yaprağı düşmüştü çiçeğin.