Söylesene,
Neyiyiz bu cihanın ?
Eksilten nedir merhametini insanlığın...
Görmek ve bakmak nedir söyle ?
Bunca gözyaşı bunca ah varken,
Yaşamak nasıl bir hevestir söyle..
Anlatsana,
Neydi insan olmak kitaplarda ?
Neresindeyiz insanlık kervanın...
Kervan yolda mı, eyvahta mı...
Gözyaşlarıyla cihanı titreten çocukların,
Sarmaz mı ahı bizleri ölüm kavşağında.
Konuşsana,
Kime kalır bu fani dünya ?
Bunca mal, bunca mülk,
Hangi mezara sığarda gider sonsuzluğa ?
Bilinir mi hangi marka gömlek,
Söndürür feryatlarla körüklenen nefret ateşini...
Söylenmez,
Anlatılmaz,
Bilinmez...
Aramadıkça insanlık,
Asla aydınlık yol görünmez.
Kerpiçten evlerde yine dumanlar tütmez,
Geçerse kervan bir daha yetişilmez...
Kayıt Tarihi : 18.1.2025 16:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanlık ve dünyanın her geçen gün soyut kavramları, somut meselelerle ifade etmeye çalışmasından ötürü karanlığa, merhametsizliğe sürüklenmesini anlatmaktadır bu şiir. Aslında anlatmaktan ziyade, sorularla hatırlatmaktır gayreti şiirin.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!