Arayış Şiiri - Fatih Başıbozuk 2

Arayışlarım son bulmadı.
Cidden çok çabaladım mükemmeli bulmak için.
Her duygunun dibini sıyırıp dolu dolu yaşayayım diye düşündüm hep.
Düşümdüm ki belki mükemmel hissederim.
Olmadı...
Deli olduğumu söylediler.
Mükemmel olacağım diye diye hiç olup gidiyorum biliyorum...
O bari mükemmel olsa keşke.
Yani ne bileyim bir hiç olacaksam, bari kusursuz bir hiç olsam...
Adımı hatırlamak şöyle dursun, varlığımdan haberleri bile olmasa insanların falan.
Ama göz önünde sayılırım.
Mükemmel hiçlik fikrine elveda...
Anladığım şey şu hayattan:
Hiç bir şey mükemmel olamadı, olamıyor ve olamayacak.
Döner söyleyeceğim eve, soğanı doldurup gönderecekler soğansız istediğim halde...
Sabah işe gideceğim mesela, dün yaptığım işin bir şeyi eksik denecek, hatta belki yanlış olduğu anlaşılacak ve tekrar yapacağım ek ücret alamadan...
Bir kaç arkadaşım var, zaman girecek araya, konuşamayacağız, arkadaşım kalmayacak.
Ailem var, şimdilik...
Biliyorum mükemmel bir şair olamayacağım hiçbir zaman, yazdıklarımı birileri, bir yerlerde beğenmeyecek mutlaka...
Hiç aşık olamayacağım belki de mükemmel kadını arayıp dururken öylece zaman aktığından, geç olduğundan...
Hiç bir zaman bitmeyecek siyasi savaş, ekonomik kriz, toplumsal çöküş...
Hep ölecek çocuklar.
Hep dayak yiyecek kadınlar.
Hep yok olacak birer birer insanlar...
Hep eksik, hep yanlış, hep kaos hakim olacak dünyaya ve entropi bile birgün kaosa kapılıp kendi kendini yok edecek...
Kıyamet bir kusurdan, dönüşecek diğer bir kusura...
Biliyorum mükemmel kavramı bir hiçtir.
Çünkü mükemmel tanrının bile, sadece var olma düşüncesi mükemmele yakındır ama kendisini gören, duyan yoktur...
Dünya gerçekten boku yemiş belki, belki de ben gözlüklerimi takmayı unuttum ve hâlâ üç buçuk numara miyobum...
Kim bilir?
Ama bitti...