Hiç kimsenin seni anlamadığı günlerde,
Bir hiç olduğunu hissedersin.
Enkaza dönüşen sevgisiz gönüllerde,
Bir yardım eli beklersin.
Her şey üstüne gelirken art arda,
Köşene çekilir ağlarsın.
Geçecek diye beklerken başlarda,
Ömrünce bir çare ararsın.
Işığını kaybedince sonsuz karanlıkta,
Bir ışık olur kendini yakarsın.
Umutların da tükenince hayatında,
Bir mum gibi yanarsın.
Ömrün geçer hep bir arayış içinde,
Yılmadan onu ararsın.
Sevgiden eser kalmaz artık içinde,
Geçmişi gözü yaşlı anarsın.
Kayıt Tarihi : 7.9.2018 20:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!