Günbatımının gizemli sonsuzlugunda, kaybolmak
Karanlık, güneş ışığı girmez çıkmaz sokaklarında İstanbul' un
Anlamsızlığın, anlamlı olmaya başladığı zamanlarda,
Birtek, birtek sen anlamlısın aslında.
Aşkımın tükendiği anlarda
Birtek, birtek gözlerin aklımda.
Mutluluğun güftesini yazdım ben kağıtlara,
Askımı yudumladım tavşan kanı misali,
Günün son vuslatında
Ama nafile bu yasamda
Yine, ay ısığı vurdu,
Dalgalarla karışmış kıyılara,
Yine ağlıyorum, sonsuzluğun kayboluşunda.
Kayıt Tarihi : 9.4.2004 03:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!