Körolasıca gözlerimiz
Görmeseydi keşke o günleri
o günler
mutlu diye sarıldığımızdı
mutlu diye inandığımızdı
mutsuzluğumuz
bir yıkımmış
bir felaketmiş
meğer dünler
hele hele neydi o günler
gözlerimizde karanfiller
ellerimizde ateşler
mutluluk bu diye
bağırıp çağırdığımız
türküler
ve türkülerde
mutluluğu ararken
bulduğumuz yıkık virane
görüntülerde
sergilendik birer birer
o muydu mutluluk
o değilmiydi
mutluluk
bilemiyorum hangisiydi
ama tek bildiğimiz
mutlusunuz diye aldatıldığımızdı
yıllar yılı günler günü
ateş tuttuk
büyük lokma yuttuk
mutsuz mutluluktan
bir hoştuk
dünün bugünün de.
1982/ANKARA
Bu şiirim Hürriyet Gazetesi Kelebek ekinde, Ümit Yaşar
Oğuzcan'ın Sizin Şiirleriniz köşesinde yayımlanmıştır.
Kayıt Tarihi : 25.6.2008 09:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)